Aby skutecznie pozwać bank o ustalenie nieważności umowy kredytu oraz zapłatę wszystkich uiszczonych z tego tytułu rat, odsetek i opłat, konieczne jest posiadanie statusu konsumenta. Jest to podstawowy warunek zapewniający możliwość skorzystania z ochrony przed sądem. Jednakże w zależności od konkretnej sytuacji nie jest to jedyny warunek.

Podczas wstępnej analizy umowy kredytu informujemy Klientów o wszelkich możliwościach i utrudnieniach, które mogą się pojawić w procesie sądowym. Dlatego w razie wątpliwości zachęcamy do ich przedstawienia w rozmowie telefonicznej, która rozpocznie ewentualną współpracę z Kancelarią w celu odzyskania pieniędzy uiszczonych bankowi w wykonaniu nieważnej umowy kredytu.

Każdy bank formułował niedozwolone postanowienia umowne w nieco inny sposób. Jednak w celu przybliżenia potencjalnie problematycznych postanowień wskazujemy przykładowe uznane przez polskie sądy za niedozwolone: „W przypadku Kredytu udzielonego w walucie obcej CHF/EUR/USD kwota Kredytu zostanie wypłacona w złotych wg kursu kupna danej waluty, zgodnie z obowiązującą w Banku w dniu uruchomienia Kredytu/Transzy Kredytu, Tabelą kursów dla produktów hipotecznych Raiffeisen Bank Polska S.A.”
„Spłata kredytu denominowanego wraz z odsetkami następuje w złotych, w ratach określonych w walucie kredytu z Umowy kredytu, wg przeliczenia z dnia wpływu środków na rachunek bankowy Kredytobiorcy, po ustalonym wg Tabeli kursów kursie sprzedaży dla dewiz obowiązującym w Banku w momencie dokonania powyższej operacji.” Jako niedozwolone klauzule umowne traktowane są zazwyczaj zapisy umowy wiążące wysokość wypłaconego kredytu lub/i spłacanych rat z kursem waluty obcej wynikającym z tabeli kursów konkretnego banku.

Powyższy opis stanowi duże uogólnienie i uproszczenie problemu, nie stanowi natomiast porady prawnej, ale ma na celu pomoc kredytobiorcom w zorientowaniu się, czy zawarte przez nich umowy kredytu zawierają niedozwolone klauzule umowne. W celu dokładnego zweryfikowania czy tak rzeczywiście jest, zachęcamy do bezpośrednio kontaktu z Kancelarią.

Zgodnie z art. 22¹ k.c. kodeksu cywilnego „za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową”. Przywołana definicja nie oznacza jednak, że jakikolwiek związek nieruchomości zakupionej za kapitał kredytu z prowadzoną działalnością gospodarczą wyklucza możliwość skorzystania z ochrony przysługującej konsumentom. Dlatego w razie wątpliwości zachęcamy do ich przedstawienia w rozmowie telefonicznej, która rozpocznie ewentualną współpracę z Kancelarią w celu odzyskania pieniędzy uiszczonych bankowi w wykonaniu nieważnej umowy kredytu. Zgodnie z najnowszym orzecznictwem TSUE, pojęcie „konsumenta” w rozumieniu dyrektywy 93/13 obejmuje osobę, która zawarła umowę kredytu do użytku częściowo związanego z jej działalnością gospodarczą lub zawodową, a w części niezwiązanej z tą działalnością, wspólnie z innym kredytobiorcą, który nie działał w ramach swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, jeżeli cel działalności gospodarczej lub zawodowej jest tak ograniczony, że nie jest on dominujący w ogólnym kontekście tej umowy. Zatem, jeżeli część środków z kredytu została przeznaczona na cele związane z działalnością gospodarczą, konieczne jest dokonanie analizy konkretnej sytuacji przed wytoczeniem powództwa. W celu dokonania analizy zachęcamy do bezpośredniego kontaktu z Kancelarią.

W zależności od sytuacji, w której znajduje się kredytobiorca oraz wybranej przez niego (z zaproponowanych przez Kancelarię) strategii możliwe jest odzyskanie wszystkich uiszczonych bankowi pieniędzy oraz zaprzestanie wykonywania umowy kredytu lub odzyskanie jedynie nadpłat będących wynikiem obecności niedozwolonych klauzul umownych w umowie i dalsze jej wykonywanie bez uwzględnienia klauzul.

Zgodnie z powszechnie dostępnymi statystykami frankowicze w 2022 roku wygrali około 97% spraw, które w ubiegłym roku miały swój finał. Pomimo tak optymistycznych statystyk w żaden sposób nie możemy zagwarantować, że sprawa na pewno zakończy się wygraną. Mając na uwadze fakt, że każda ze spraw jest inna, a zatem i przebieg postępowania sądowego może być inny, zawsze na bieżąco informujemy Klientów o ryzykach związanych z konkretną sytuacją kredytobiorcy.

Tak. Dobrowolnie zawarta umowa stanowi podstawę przysługujących kredytobiorcy, jako konsumentowi, roszczeń wobec banku. Umowa podlega ocenie sądu w zakresie znajdujących się w niej zapisów.

Tak. Całkowita spłata kredytu nie stoi na przeszkodzie wytoczeniu powództwa przeciwko bankowi. Ma wpływ na treść pozwu i zawartych w nich żądań, ale dla kredytobiorcy może przynieść jedynie pozytywne skutki, takie jak brak konieczności podejmowania decyzji co do dalszego spłacania rat w trakcie procesu.

Przekazanie informacji przez bank o ryzyku związanym z kredytem frankowym, a nawet podpisanie oświadczenia przez kredytobiorcę o świadomości ryzyka, nie wyklucza możliwości pozwania banku. Ważny jest zakres i sposób przekazania informacji. Zazwyczaj informacje te były niewystarczające, a banki dążyły do uspokojenia kredytobiorców, sugerując, że ryzyko kursowe jest niewielkie. Z naszego doświadczenie wynika, że wszyscy dotychczas reprezentowani przez nas frankowicze zostali poinformowani jedynie pozornie, dlatego nie można uznać, że świadomie przyjęli na siebie ryzyko. Dlatego otrzymanie jakichkolwiek informacji w banku o tzw. „ryzyku kursowym” nie uniemożliwi wygrania z bankiem sprawy o stwierdzenie nieważności umowy kredytu frankowego.

Ma to wpływ na treść pozwu, ale nie uniemożliwia pozwania banku. Do każdej ze spraw podchodzimy indywidualnie i szczegółowo wyjaśniamy, jakie są konsekwencje zmiany, która nastąpiła po zaciągnięciu kredytu dla ewentualnej sprawy sądowej. Zachęcamy zatem do bezpośredniego kontaktu z Kancelarią.

Co do zasady jest możliwe pozwanie banku. Jednak jest to jedna z tych sytuacji, które w szczególności muszą być rozpatrywane indywidualnie. Zachęcamy zatem do bezpośredniego kontaktu z Kancelarią.

W wyroku TSUE z 15 czerwca 2023 roku wskazał jednoznacznie, że przepisy dyrektywy 93/13 stoją na przeszkodzie odmówieniu przez sądy zabezpieczenia roszczenia konsumentów poprzez zawieszenie obowiązku spłaty rat kredytu. Zgodnie z powyższym, polskie sądy powinny uwzględniać wniosek o zabezpieczenie roszczenia poprzez zawieszenie obowiązku spłaty rat na czas trwania procesu o stwierdzenie nieważności umowy kredytu. Umożliwiając tym samym zaprzestanie spłaty rat przez kredytobiorców do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego.

Rolą pełnomocnika w procesie jest dbanie o interesy Klienta bez konieczności angażowania go w postępowanie sądowe ponad podejmowanie kluczowych decyzji w sprawie w oparciu o przedstawione przez pełnomocnika stanowisko. Kredytobiorcom zależy przede wszystkim na odzyskaniu swoich pieniędzy, dlatego zadaniem pełnomocnika jest dążenie do osiągnięcia najkorzystniejszego efektu. Zatem udział kredytobiorcy w postępowaniu przed sądem sprowadza się zazwyczaj do udziału w jednej z ostatnich rozpraw, na której następuje przesłuchanie strony. Wszystkie pozostałe działania, w zależności od wyboru kredytobiorcy, są z nim szczegółowo omawiane lub jest on o nich jedynie informowany. Prawem kredytobiorcy jest natomiast udział w rozprawach i bieżące zapoznawanie się z korespondencją prowadzoną w sprawie, dlatego umożliwiamy bieżący kontakt z adwokatem prowadzącym sprawę w celu wyjaśniania Klientowi, na jakim etapie jest jego sprawa.

Co do zasady jest możliwe pozwanie banku. Jednak jest to jedna z tych sytuacji, które w szczególności muszą być rozpatrywane indywidualnie. Zachęcamy zatem do bezpośredniego kontaktu z Kancelarią.

Wystarczy zebrać wszystkie otrzymane w banku w trakcie podpisywania umowy dokumenty oraz pobrać w banku zestawienie wszystkich dokonanych dotychczas wpłat i umówić się na spotkanie w kancelarii. Prowadzimy sprawy frankowiczów spoza Krakowa, dlatego oferujemy również możliwość spotkania online po uprzednim umówieniu terminu i przesłaniu skanów dokumentów z banku drogą mailową.