Kolejna prawomocna wygrana naszej kancelarii w sporze dotyczącym kredytów frankowych. Wyrokiem z 19 kwietnia 2023 r., sygn. akt I ACa 1627/22, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił apelację Banku Polska Kasa Opieki S.A. od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z 9 czerwca 2022 roku, sygn. akt I C 329/21, w zakresie, w jakim bank zaskarżył ustalenie co do nieważności umowy kredytu denominowanego kursem franka szwajcarskiego. To już kolejna prawomocna wygrana kancelarii Bruzda Konopka Adwokaci sp. j. przed Sądem Apelacyjnym we Wrocławiu, o wygranej z bankiem Santander Consumer Bank S.A. można przeczytać tutaj.
Tym samym Sąd Apelacyjny we Wrocławiu podtrzymał ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną Sądu Okręgowego w Legnicy rozpatrującego sprawę w I instancji. W uzasadnieniu wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu zawartej przez kredytobiorców z Bankiem Polska Kasa Opieki S.A. sąd okręgowy wskazał między innymi, że „sąd w niniejszym składzie, prezentuje pogląd, zgodnie z którym umowa łącząca strony nie jest nieważna z uwagi na sprzeczność z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego (art. 58 k.c. w zw. z art. 69 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe). Sąd nie podzielił poglądu upatrującego nieważności umowy już w samej konstrukcji kredytu denominowanego do waluty obcej. Natomiast, z uwagi na to, że postanowienia umowy, które odsyłają do tabel banku określających kursy kupna i sprzedaży franka (klauzule denominacyjne), bez wskazania zasad, w oparciu o które kursy te są ustalone, naruszają równowagę kontraktową stron, gdyż pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie tych wartości, na co kredytobiorca nie ma żadnego wpływu, zdaniem sądu mogą być uznane za abuzywne (por. wyrok SN z 14 lipca 2017 r., II CSK 803/16).”
Ponadto Sąd Okręgowy w Legnicy zwrócił uwagę, że w jego ocenie „o niejednoznaczności klauzul przesądza fakt, iż nawet jeśli konsument rozumie literalnie kwestionowane postanowienia, to w momencie zawarcia umowy nie był w stanie ocenić ani wysokości wynagrodzenia banku, ani salda swojego zadłużenia, na co wpływ miała wyłącznie jedna strona umowy, tj. bank. Niejednoznaczność klauzul spowodowana jest blankietowym odesłaniem do przyszłych, własnych regulacji banku. W rezultacie powodowie jako konsumenci nie mieli możliwości oceny skutków ekonomicznych podejmowanej przez siebie decyzji. Bez znaczenia pozostaje również to, że podpisując umowę powodowie mieli już dwa takie kredyt w innym banku czy też to, że podpisali oświadczenie o poinformowaniu ich o ryzyku związanym ze zmianą kursów walut oraz o akceptacji zasad funkcjonowania kredytu denominowanego (waloryzowanego) w walucie wymienialnej. Czym innym jest bowiem świadomość istnienia takich ryzyk oraz akceptacji zasad funkcjonowania kredytu, a czym innym możliwość kształtowania przez pozwanego kursu waluty w sposób dowolny, bez żadnego wpływu kredytobiorców. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest nietransparentne, pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron (por. wyrok SN z dnia 11.12.2019 r., sygn. akt V CSK 382/18).”
Sąd Okręgowy w Legnicy po dokonanej analizie uznał, że konieczne jest uznanie kwestionowanej umowy kredytu za nieważną przede wszystkim dlatego, że „zachodzi niemożność wykonywania, a tym samym też rozliczenia takiej umowy, spowodowana wyeliminowaniem klauzuli niezbędnej do określenia wysokości podstawowego zobowiązania kredytobiorców, czyli wysokości raty kredytowej”. Jako istotny aspekt dokonanego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy w Legnicy wskazał również fakt, że abuzywne postanowienie podlega eliminacji bez możliwości wprowadzenia w to miejsce innego dozwolonego mechanizmu.
Klientów kancelarii reprezentował adwokat Wojciech Bruzda.
