Wyrokiem z 10 maja 2022 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku, w wyniku apelacji złożonej przez kancelarią adwokacką Bruzda Konopka Adwokaci sp. j. z siedzibą w Krakowie zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z 16 kwietnia 2021 r. w zakresie rozliczeń kredytobiorcy frankowego z pozwanym bankiem w ten sposób, że rozliczenie dokonane w oparciu o teorię salda zastąpił rozliczeniem opartym o teorię dwóch kondycji – zgodnie z żądaniem apelacji. O wyniku postępowania przed sądem 1. instancji informowaliśmy w tym wpisie.
dlaczego teoria salda jest niewłaściwa do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu frankowego?
W uzasadnieniu wyroku wskazano m. in.: Aprobując i poszerzając argumentację przytoczoną w uzasadnieniu uchwały z dnia 16 lutego 2021 r., III CZP 11/20, Sąd Najwyższy zauważył, że pogląd, odwołujący się do konieczności kompensowania – już na etapie obliczania wartości wzbogacenia – korzyści uzyskanych przez obie strony, wydaje się niemożliwy do pogodzenia z ogólnymi regułami wyrażonymi w art. 405 i art. 410 k.c. Oznaczałby on np., że roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia nie przysługiwałoby żadnej ze stron w razie zawarcia umowy wzajemnej, w której różnorodzajowe świadczenia stron miały tę samą wartość rynkową (np. sprzedaż waluty obcej w kantorze po cenie rynkowej), prowadząc w tego rodzaju przypadkach do petryfikowania stanu istniejącego w wyniku spełnienia obu świadczeń, co zwłaszcza w przypadku nieważności umowy nie dałoby się pogodzić z celami zastosowania tej sankcji, skoro ma ona umożliwiać zniwelowanie prawnych i faktycznych skutków zawarcia umowy
Przeciwko automatycznemu umarzaniu roszczeń stron nieważnej umowy ogólnie przemawia również to, że podlegają one odrębnym reżimom także wtedy, gdy są jednorodzajowe, czego wyrazem mogą być np. różne terminy przedawnienia i mechanizm jego stosowania (art. 117-118 k.c.), różne obowiązki co do liczenia się z obowiązkiem zwrotu (art. 409 k.c.), różne terminy wymagalności (art. 455 k.c.), istotne np. dla obliczania odsetek za opóźnienie czy też w razie przelewu roszczenia o zwrot nienależnego świadczenia (por. art. 513 § 2 k.c.). Zastosowanie teorii salda prowadziłoby – bez szczególnej podstawy prawnej – do przekreślenia tych różnic i ucieleśnionych w nich wartościowań ustawodawcy
Rozstrzygnięcie jest prawomocne.
Kredytobiorcę frankowego reprezentował adwokat Wojciech Bruzda.
